صادرات و واردات غذا و مکمل های غذایی آبزیان

رشد آبزی پروری منجر به تغییرات چشمگیری در نحوه تأمین و عرضه محصولات آن شده است .
در سطح جهانی‌، آبزی پروری یکی از سریع‌ترین بخش‌های تولید مواد غذایی است (9.6 درصد / سال در دهه گذشته)‌، واقعیتی که دیر یا زود چگونگی نگاه به ماهی به عنوان غذا را تغییر خواهد داد. یکی از بارزترین این تفاوت‌ها در نگاهی که به تغییرات چگونگی تأمین ماهی و محصولات آن از منابع وحشی به منابع پرورشی می‌شده، صورت گرفته است.
با تبدیل شدن به رکنی ضروری در بازارهای غذایی دریایی، آبزی‌پروری بیش از پیش در معرض مکانیسم‌ها وکنتر‌ل‌های ایمنی قرار گرفته است، مانند روش پیشگیرانه تجزیه و تحلیل خطر و کنترل نقاط بحرانی (HACCP) در مناطق توسعه یافته.
از آنجا که مقررات ایمنی و تجاری در سطح بین‌المللی هماهنگ هستند، ارزیابی کمی خطرات و ردیابی، به اجزای اصلی مدیریت آبزی‌پروری تبدیل شده‌اند.
سهم صادرات کشورهای در حال توسعه از تجارت جهانی غذاهای دریایی، حدود 50 در صد است که بخش قابل توجهی از آن مربوط به محصولات آبزی‌پروری (میگو، ماهی قزل‌آلا، نرم‌تنان و غیره) مربوط می‌شود، درصدی که با توجه به ماندگاری این بخش قابل ازدیاد خواهد بود.
بازار محوری، منطبق بودن با تقاضای مصرف‌کننده و ظرفیت سازگاری با ساختار و خواسته‌های قانونی بازارهای هدف، منجر به بقای طولانی توسعه‌ی آبزی‌پروری شده است.


رشد سریع تولیدات آبزی‌پروری‌، این بخش را برای اقتصاد بسیاری از کشورهای در حال توسعه مهم کرده است به طوری که در برخی از محصولات یا به منبع مهم تأمین یا به منبع اصلی آن تبدیل شده است. برای این محصولات پرورشی ، نوسانات تولید تأثیر بسزایی در روند قیمت ها داشته است. با این حال ، به طور کلی ، محصولات آبزی پروری به ثبات در منابع معامله شده و پایین آمدن قیمت ها در طول سال ها کمک کرده است. بعلاوه ، گونه‌هایی که روزگاری کالاهای لوکس و با ارزش محسوب می شدند اکنون با تولید آبزی پروری ، کاهش قیمت و گسترش بازارها ، فراوان‌تر شده اند.
میزان تجارت بومی و بین‌المللی محصولات آبزی‌پروری به سختی قابل تجزیه و تحلیل است زیرا تجارت در بسیاری از محصولات آبزی‌پروری هنوز در تمام کشورهای اصلی تولید‌کننده به خوبی ثبت نشده است.
بعلاوه ، از آنجا که در آمار تجارت بین الملل تمایزی بین منشا وحشی و پرورشی وجود ندارد، تفکیک دقیق بین شیلات و آبزی‌پروری در تجارت بین الملل قابل بحث است. این وضعیت به تدریج تغییر خواهد کرد، زیرا انجمن‌های آبزی‌پروری در کشورهای اصلی تولیدکننده بوجود می‌آیند و شروع به ثبت سوابق می‌کنند و پاسخ‌گوی مقررات تجاری مختلفی که بین منشأ پرورشی و ماهیگیری تمایز قائل می‌شوند (به عنوان مثال برای میگو)، خواهند بود.